από χοντροαλεσμένα σιτηρά. Ένα απ’ αυτά είναι και ο τραχανάς ή τραχανός, όπως τον αποκαλούν στη Λέσβο.
Η ανάγκη, αλλά και η εφευρετικότητα μεταμόρφωσε τον τραχανό σε χάχλες, πτάρια ή παπίνες για να μπορεί εύκολα να μεταφέρεται στα χωράφια, μεσοπέλαγα για προσφάι στη βάρκα, ή στο σχολείο. Στη Λέσβο πλάθουνε τον τραχανό και του δίνουν τη μορφή μικρής κούπας, οβάλ ή στρογγυλής και την ονομάζουν χάχλα. Στα σπίτια, συχνά τον πλάθουν σε στρογγυλά σχήματα, σαν μικρά πιτάκια. Σε κάποια μέρη του νησιού τα ονομάζουν πτάρια ή πταρέλια, ενώ παπίνες ονομάζουν τον τραχανό σε σχήμα μικρής πάπιας.
Ο τραχανός γινόταν στα μέσα του καλοκαιριού, αφού είχε θεριστεί η καινούρια σοδειά του σιταριού. Ηλιόλουστος και ζεστός για να μπορέσει να στεγνώσει. Σήμερα αυτό το ταπεινό φαγητό της ανάγκης, αποτελεί έναν πολύτιμο θησαυρό του γαστρονομικού μας πολιτισμού και πηγή έμπνευσης για δεκάδες νοστιμιές. Χάχλες αλειμμένες με ελαιόλαδο Μυτιλήνης, φέτες ντομάτας και λίγο μυτιληνιό τυράκι στο εσωτερικό τους, ψημένες για λίγα λεπτά στο φούρνο. Χάχλες γεμιστές με ψιλοκομμένες μαγειρεμένες μελιτζάνες, σκόρδο και μυρωδικά ή χάχλες με λαχανικά μαγειρεμένα γιαχνί.
Για περισσότερες πληροφορίες, εδώ